Zo regelde Rob in 2013 een vrachtwagen voor het vervoer van de polsstokhooginstallatie van Haag Atletiek voor een polsstokhoogspringwedstrijd op de boulevard van Scheveningen. Dat kostte hem een nacht, maar het leverde een prachtige wedstrijd op. Toen Haag Atletiek in 2019 het NK Senioren mocht organiseren nam Rob daar anderhalve week voor vrij.
Hetzelfde deed hij in 2022 voor de World Police and Fire Games. Dat is liefde voor de club en liefde voor de sport. Rob was er altijd, altijd van het begin tot het einde. Hij was nergens te beroerd voor, stak altijd een helpende hand uit en grossierde in vaak Haagse humoâh.
Toen hem gevraagd werd in de WOC zitting te nemen heeft hij dat beleefd maar duidelijk afgewezen: “Dat vergaderen is niet zo mijn ding. Laat me weten wanneer, wat, waar gedaan moet worden en ik doe het.” En dat heeft hij tot het eind gedaan.
Op 19 mei van dit jaar organiseerde Haag Atletiek het NK Teams. Rob was toen al ernstig ziek. Dat belette hem niet om de hele dag in touw te zijn voor de baanploeg. Typisch Rob.

Hardlopen was één van Rob’s grootste passies. Hij was zo trots als een pauw toen hij zijn trainersdiploma als trainer 3 wegatletiek behaalde. En ook als trainer zette hij zich met alles wat hij in zich had in om een goede training, maar ook om een goede sfeer neer te zetten. Rob was een trainer die er altijd was voor zijn hardlopers. Altijd een luisterend oor en tips en ondersteuning om beter te lopen. Hij heeft veel lopers van zijn trainingsgroep naar eerste CPC halve marathons geholpen met zijn motiverende inzet.
Tijdens de coronaperiode was het moeilijk om training te geven. Rob heeft er alles aan gedaan om de groep in die periode zo veel mogelijk bij elkaar te houden en te motiveren om door te blijven lopen. 

Rob kende iedereen, en iedereen kende Rob. We zullen hem missen.

Het bestuur van Haag Atletiek

Artikel over Rob en Peter Pronk in clubblad Haagse Bluf 2021-1